ARA

Uzun zaman oldu yazmayalı aslında burayı bir heves blogları takip ederken benimde neden olmasın diye açmaya karar vermiştim.Ama gel gör ki malesef blog yazmaktansa yine blogları takip etmek daha iyi geldi.Evet buraya yazmak zor çeşitli kaygılarla ama aslında azmakta istiyorum unutmamak anıları biriktirmek bigün belki öleceğim zaman benim bi blogum var eşime çocuğuma söyleyip onlara süpriz yapmak isterim.Bakalım bu blog hikayesi ne kadar sürecek.Şuan işyerindeyim can sıkıntısından ölmek üzereyim kendime bol şekerli bir kahve söyledim.belki o keyfimi yerine getirir.Sanırım artık çalışmak istemiyorum geçen hafta doktora gittim kistim varmış 4 tane nedenini sordum kiste meyilli bi apı mevcut ama stres vs.nedenlerde olabilirmiş.Kendi kendime dedimki ne stresmiş arkadaş (strese bağlı okadar çok rahatsızlığım varki)Sonra yine çalışmama mevzusunu geçirdim kafamdan oldum olası hep kadınların evinde mutlu olacağını düşünmüşümdür,hepte kendimi öyle hayal etmişimdir.Çalıştığım konum ve yer itibariyle çok stresli bir işte çalışıyorum evlenmeden önce hep derdimki evleneim bir ev alayım ondan sonra çocuğumu kucağıma alınca çalışmıycam onu birbaşkasına yabancı ellere emanet edemem.Evlendim evimi aldım şuan borçlarımı ödüyorum 1 senemiz kaldı ama bu kist muhabbetleri yüzünden çocuk yapmayı düşünüyorum kimbilir belki ilerde ya olmazsa diye korkuyorum.Hayatımın yarısını zaten bu telaşlar yüzünden yaşamadım resmen kaçırdım hayatı.Yaklaşık olarak 13 yaşından beri her yaz üniversite bittikten sonrada birfiil çalışıyorum bıktım yoruldum gına geldi.Zaten anlamadığımda benim kadar çalışmaktan nefret eden ama neredeyse ömrü boyunca da çalışmış bir insan varmıdır acaba bilmiyorum.Canım sıkılıyor hemde çok evimde oturmak istiyorum sabah geç kalkmak tv karşısında kahvaltı yapmak evimi temizlemek yemek yapmak kısacası yaşamak istiyorum ben yaşamak.