TOZLU RAFLARDA KALMIŞ ANILAR ...

Ben 15-16 yaşlarımdayken yani melankoli ve ergenliğin dibine vururken, odamda annemin gelinliğinden kalma hani şu başlığında yuvarlak ayna olan pirinç karyoladan vardi.

Annem üzerine evde ne kadar döşek varsa koymuş pencereye sıfır konuma getirmiş ,enine pencerenin önüne koymuştu.Yani o zamanlar yatağa çıkabilmek için babamın deyimi ile merdiven gerekiyordu zaten annem kimsenin yatmasına da izin vermiyordu binbir emekle attırdığı pamuk döşekte iz çıksın istemiyordu.Bir nevi kutsal dı yani o yatak.

Neyse efendime söyleyeyim bir yaz akşamı o kadar mutsuzum ki evde yapacak hiçbirşey yok saat gecenin ikisi olmuş yatayım bari dedim odaya girdim cam acık içeriye ne güzel esiyor, ama orda yatmak yasak ,yatak tam camın önünde aman dedim ya bi çılgınlık yapayım yastığı tam camın önüne koydum başımı yastığa koydum Allahım hayatımda ki en güzel manzara gökyüzüne bakarak uyuyorum perde önümü kapatıyor ama ,odaya biri girse sadece açıkta kalan ayaklarım görünüyor yatağa enine yattığımdan ayaklarım dışarda kalmış.Bir yandan da korkuyorum uyuya falan kalırsam pencereden aşağı düşerim diye neyse olan oldu ben uyuya kaldım ama hayatımda ki en güzel uykuydu.

Sabah oldu Allahım bir şokla uyandım annem feryat figan ayaklarımdan tutup beni yere yapıştırdı :)) O anki yüz ifadesini hiç unutamıyorum bana ağzına geleni saydı seni doktora götüreceğim bir tahtan eksik senin kafayi mı yedin ya aşağı düşsen ne yapacaktın ne diye düzgün yatmıyorsun herkes gibi  diye falan filan ...

Şimdi bir blogda bu fotoğrafı görünce belki yıllardır unuttuğum bu anıyı hatırladım.Belki hayatımda ki en ilginç anılardan biridir bir daha unutmayayım diye de buraya kaydedeyim :)

Sevgiyle ... beni okuyan varsa her nerede yaşıyor yada yaşatılıyorsa :)