YA NUR-İ RECEP DUALARIM MÜSTECEB :))

Ben 29 yaşındayım hayatımın bana göre tam ortasındayım dışardan bakıldığında güzel bir hayatım var hatta belki çoğu insanın sahip olmak istediği güzel bir işim beni seven bir eşim ve dünyalar güzeli bir kızım var ama ben kendime dair hatıralarımın varlığından beri hep bi melankoli var birtürlü üstümden atamadığım etkisinden kurtulamadığım...
Kasım doğumluyum ondan mı yoksa ailenin ilk çocuğuyum ondan mı fazla hassasım ondan mı hep özel şeyler yaşamak istiyorum ondan mı yada yaşadığım hayattan memnun mu değilim ...
Bir türlü sebebini bulamıyrom bu hüznün eskiden yazardım günlüğüm vardı artık yazamıyorum yazmak hep kötü şeyler anımsatıyor umutlar hayaller ve gerçekler...
Bilmiyorum ben 29 yaşındayım bir sürü yeni başlangıçlarla dolu içim hep bir hevesle uyanıyorum ama tekrar aynı umutsuzluğa düşmem 1 dakika bile sürmüyor neden..sebebini bilemiyorum
Hayatımın yarasını geride bıraktım çok şey başardım çok mesafe katettim ama istediği şeyleri bir türlü yapamadım...Mesela dikiş dikmek istedim hep çocukluğumdan beri hep heves ettim ama sanki imkanım yokmuş gibi bir makine almadım kendime ...Şu gözlüklerden kurtulmak istiyorum ama bir türlü bir optikçiye gidip bir lens alamıyorum...
Kilo vermek istiyorum mesela her akşam niyet ediyorum ama bir türlü veremiyorummm

Bilmiyorum sanki çok zamanım yokmuş gibi elimden akıp giden zamanı yakalamak dolu dolu yaşamak istiyorum ama bir türlü beceremiyorum...

Ne yapmalı bilmiyorum bilen varsa anlatsın aklımda hep nükhet duru nun meşhur şarkısı beni saraar melankoliii .......